امیر عزتی
مسئولیت قتل داریوش مهرجویی و وحیده محمدی فر «مستقیم یا غیرمستقیم» متوجه جمهوری اسلامی است.
می‌توان داریوش مهرجویی را دوست داشت یا نداشت. می‌توان فیلم‌هایش را به دو دسته پیش و بعد از انقلاب تقسیم کرد. می‌توان آثار پیشین او را مترقی و آغازگر موج نو در سینمای ایران داشت و آثار پس از انقلاب او را سازشکارانه قلمداد کرد(فارغ از آنچه در پشت صحنه گذشته است و شاید هرگز به طور کامل فاش نشود). اما آنچه مسلم است، او فیلمسازی کهنه کار و شهروند ایران بود و سزاوار زندگی توام با آرامش و مرگی طبیعی و آرام.
و حالا، حکومتی که همۀ فشارهای داخلی و خارجی را به بهانۀ تامین امنیت بر ملت تحمیل می‌کند، زیر دماغش در مرکز کشور یکی از مشهورترین کارگردان‌های موج نوی سینمای کشور را به فجیع‌ترین شکل به قتل رسانده‌اند. پس جمهوری اسلامی غیرمستقیم مسئول است چون امنیتی که از آن دم می‌زند، وجود خارجی ندارد.
شق دوم هولناک‌تر است. حکومت خود یا به وسیله عوامل دست نشانده‌اش در صدد جنجال آفرینی و تحریف افکار عمومی با اهدافی شریرانه است، آن هم با راه انداختن افغان کشی یا یهودکشی.
در هر دو شق، باز این حکومت منفور نه متهم بلکه محکوم است و باید هر چه زودتر از میان برود وگرنه دیگر چیزی از ایران و ایرانی باقی نمی‌ماند.