بهناز پوری

مفاهیم «اعتراف» و « پذیرفتن اشتباهات» چیزهای متفاوتی هستند. «اعتراف» معمولا تحت فشار کسی به ویژه در مسائل سیاسی انجام می شود و چون تحت فشار انجام شده، شاید اصلا درست نباشد. اما پذیرفتن اشتباه، یعنی فرد اشتباهات خود در مسائلی که وجود دارد، بررسی کرده و خود قانع کرده است. به همین دلیل است که «اعتراف» را در مواجهه با اجبار درست نمی‌دانم.

اما تجربیات بررسی «آبژکتیو» خود را مثبت می‌دانم. نکته بسیار مهم؛ البته در همین آبژکتیو چقدر می‌توان موفق بود؟ شاید فکر کنیم، از نظر تئوری، تجزیه و تحلیل «خود» برای شخص باید بسیار آسان باشد. چرا که همه داده ها را دارد. اما اصلا آسان نیست.

اگر همان داده ها را به افراد متخصص بدهیم، آنها می توانند تحلیل بسیار دقیق تری انجام دهند و می تواند باعث شود که خودمان را برهنه ببینیم؟

اما موضوع از این هم پیچیده تر است، بنظر می رسد که همه داده ها درست نیستند. تحریف شده اند یا اینکه بدتر از آن ، گاهی اوقات ممکن است یک راز باشد که چرا ما در موقعیت خاصی کاری عجیب انجام می دهیم. اما در هر حال، انسان نه با فرار از گذشته یا انکار آن، بلکه با رویارویی با آن می تواند آینده بهتری بسازد. کسی که با خودش در صلح نیست نمی تواند با دیگران در صلح باشد.