در زمستان ۱۹۳۶-۱۹۳۵، دورا مار و پابلو پیکاسو (۱۸۸۱-۱۹۷۳) با یکدیگر آشنا شدند و رابطه آن‌ها که نزدیک به هشت سال به درازا انجامید تأثیر عمیقی بر هر دوی آن‌ها گذاشت. در آن زمان هنرمند زن در اوج کار و خلاقیت بود، اما پیکاسو دوره بسیار بدی را سپری می‌کرد و ماه‌ها بود که مجسمه و نقاشی نساخته بود. او خود آن برهه را بدترین دوران زندگی‌اش توصیف کرده است.
مار به پیکاسو تکنیک پیچیده چاپ ور را آموزش داد – روشی که آمیخته‌ای از عکاسی و چاپ است. پس از آن مرد نقاش تا سال‌ها با علاقه به کار با این تکنیک پرداخت. پیکاسو نیز زن را تشویق کرد که به نقاشی بازگردد. او بار دیگر به سروقت نقاشی رفت و آثاری ارزشمند پدید آورد.
دورا مار فرایند خلق سیاسی‌ترین اثر پیکاسو نقاشی ضد جنگ گوئرنیکا (۱۹۳۷) را در عکس‌هایی متعدد ثبت کرد و جاودان ساخت. عکاس خود در این باره گفته است:” سیاه و سفید بودن تابلو تحت تاثیر عکس‌های من بود.” می‌‌گویند حتی لامپی که در این تابلو نقاشی شده در واقع همان لامپ استودیو عکاسی مار است. گمان می‌رود که تصویر زن در گوئرنیکا نیز برگرفته از طرح چهره او باشد.
پیکاسو چهره‌نگاره‌های متعددی با الهام از سیمای دورا مار نقش زد که از همه مشهورتر می‌توان از تابلوی “زن گریان” نام برد. دورا مار خود گفته است: “من هیچ‌گاه به عنوان مدل نقاشی در برابر پیکاسو ننشستم جز یک بار شاید نزدیک به بیست دقیقه- اما او در نقاشی‌های بسیاری از چهره من تاثیر گرفت.”
هنگامی که مار و پیکاسو در رابطه عاشقانه بودند، این مرد همچنان با معشوق دیگرش ماری ترز والتر(۱۹۷۷-۱۹۰۷) که از او دختری هم داشت، رابطه داشت. تابلوی گفت‌وگو تنها اثری است که در آن مار به نسبت پیچیده‌اش با والتر پرداخته است. در این تابلوی درخشان دو زن پشت میزی نشسته‌اند. والتر رو به مخاطب تصویر شده و دورا پشت به ما نشسته و چهره‌اش پنهان مانده، اما از حالت سر و بدنش درمی‌یابیم که به زن دیگر نگاه می‌کند. ماری ترز به گوشه تصویر چشم دوخته و دستانش را دورتر بر میز گذاشته انگار می‌خواهد از دورا مار دوری کند و از نگاهش بگریزد. دو زن اما ناخواسته بازوهایشان با یکدیگر در تماس است. در سال ۱۹۴۶، رابطه مار با پیکاسو به پایان رسید، اکنون پیکاسو با فرانسواز ژیلو (متولد ۱۹۲۱) رابطه آغاز کرده بود.
گفتگوی خاموش دو زن
دورا_مار
از صفحه فرناز ضابطیان