رامی مجاهد
دقت کرده اید فوت هنرمندان ما تبدیل شده به یک بازار مکاره ؟ حواس تان هست مراسم خاکسپاری این عزیزان به یک شوی لباس و وسیله ای برای ابراز وجود دیگر هنرمندان بدل شده است؟ سایتها و رسانه های سینمایی دائما در حال پوشش خبری دقیق این مراسم ها هستند و با ارسال عکاس و خبرنگار به این مراسم ها و پست کردن عکسهای بازیگران و سلیریتی های حاضر در مراسم و آگراندیسمان کردن آنها در صفحات مجازی شان در پی حذب فالور بیشترند.
از مرگ همدیگر هم می خواهیم کسب اعتبار و شهرت و فالور بیشتر کنیم. هیچ کجای دنیا اینقدر مردمان و روزنامه نگارانش به مراسمات خاکسپاری و مرگ هنرمندان شان نمیپردازند. در جوامع توسعه یافته ؛ موضوع روژنامه ها و مجلات هنری شیوه زندگی هنرمندان در زمان حیات شان است نه مراسم مرگ آنها و سیه پوشی و ناله و زاری خویشاوندان و عزیزان داغ دیده شان. واقعأ چه چیز دیدن چهره های پر از رنج دوستان و عزیزان بازمانده از این سرمایه های به خاک پیوسته برای این مجلات و مخاطبان شان جذاب است؟ آیین مرده پرستی در بین روزنامه های هنری ما بیداد میکند. از روزنامه های زرد توقعی نیست اما شمایانی که داعیه ی متولی گری فرهنگ مکتوب سینمای ایران را دارید چرا اینهمه به این گونه مراسم ها پر و بال می دهید؟ کدام یک از شما در زمان حیات بسیاری از این هنرمندان به آثار و یا مشکلات زندگی شان پرداختید و گرهی از مشکلات آنها گشودید که اینک در مراسم مرگشان نوحه سرایی میکنید؟
رجاله گری ژورنالیستی حال من را به مرز تهوع رسانیده است. شما را نمی دانم.