کریستین آن آسانژ
نامه سرگشاده مادر جولیان آسانژ به جهانیان
“پنجاه سال پیش، وقتی برای اولین بار به عنوان یک مادر جوان کودکی به دنیا آوردم، فکر می کردم دردی بزرگتر از درد زایمان وجود ندارد، اما خیلی زود فراموش کردم وقتی پسر کوچولوی زیبایم را در آغوش گرفتم. اسمش رو گذاشتم جولیان.
حالا می فهمم که اشتباه می کردم. درد بزرگتری وجود دارد.درد بی دریغ مادر روزنامه نگاری برنده جایزه که شهامت انتشار حقیقت در مورد جنایات و فساد های سطح بالا دولتی را داشت.
درد دیدن پسرم که تلاش کرد حقایق مهم را منتشر کند در سطح جهانی لکه دار شد.
درد دیدن پسرم که زندگیش را به خطر انداخت تا بی عدالتی را گزارش کند، متهم و از حق محاکمه عادلانه محروم شود، بارها و بارهادرد دیدن فرزند سالم به آرامی وخامت می رود، زیرا او در سال ها و سالها زندان از مراقبت های پزشکی و بهداشتی محروم بوده است .
ناراحتی از دیدن پسرم که تحت شکنجه های روانی ظالمانه قرار گرفته، در تلاش برای شکستن روح بزرگ و بیکرانش.
کابوس دائمی که به آمریکا تحویل داده می شود و بقیه عمرش را در انزوای کامل سپری می کند.
ترس دائمی از اینکه CIA ممکن است نقشه های خود را برای کشتن او انجام دهد.
موج غم وقتی دیدم که نازک بدنش در جلسه نهایی از یک ضربه کوچک افتاد، از استرس مزمن.
بسیاری از مردم برای دیدن یک ابرقدرت انتقام جو که از منابع نامحدود خود برای ارعاب و نابودی یک فرد بی دفاع استفاده می کند، دچار ضربه روحی شدند.
می خواهم از همه شهروندان شریف و متین که در سطح جهانی علیه آزار و اذیت سیاسی وحشیانه ای که جولیان متحمل شد تشکر کنم.
لطفاً به صحبت کردن با سیاستمداران خود ادامه دهید تا تنها چیزی که آنها می شنوند.
زندگيش در دستان توست. این نامه برای دولتمردان ارسال کن، چندین برابر مطرحش کن تا بینهایت.