امیری فیروز کوهی
زنده‌یاد رضا محجوبی (چنانکه مشهور است و دانید)، موسیقی‌دان، نوازنده و آهنگساز چیره‌دست و کم‌مانند ایرانی است که در جوانی (حدود ۲۴ سالگی) به نوعی بیماری اعصاب دچار و چنانکه در متن یادداشت نیز آمده، نزد خاص و عام به جنون اشتهار یافت،
امّا نوای ساز و نغمۀ دلاویز و مسحورکنندۀ آهنگهای او حتی پس از بیماریش نیز محفل‌آرای دوستان وی و دیگر مردمانی بود که به این نغمه و نوا گوش جان می‌سپردند،
آهنگهایی که امروزه و در روزگار ما نیز زیبایی و اثربخشی خود را از دست نداده‌اند و حتی امروز هم هستند جوانان هنرمندی که به آمیختن ذوق و هنر خویش با آهنگهای دلپذیر رضاخان محجوبی، ترانه‌های ماندگار خلق می‌کنند و بدان به شهرت می‌رسند.
امّا متن نوشته زنده‌یاد امیری فیروزکوهی بر تصویر رضاخان محجوبی (اگرچه به خطی بس زیبا نوشته شده و خواناست)، چنین است:
“تمثال بی‌مثال نادرۀ روزگار و صنیع قدرت پروردگار، آیتِ لطف و صفا و غایتِ ذوق و دهاء، اعجوبۀ موسیقی و نغمه‌پرداز فطری و حقیقی، مرحوم مبرور رضای محجوبی معروف به “رضای دیوانه” که در سال 1330 برداشته شده است؛ و در سال 1333 روح تابناکش به ترانه‌های ملکوتی فرشتگان آسمانی لبیک اجابت گفت، رحمةالله علیه.
هَيهاتَ أن يَأتي الزَمانُ بِمِثلِهِ
إِنَّ الزَمانَ بِمِثلِهِ لَعَقيمُ. “
[ترجمه بیت عربی: دریغا که روزگار به مانند او (دیگری) را بیاورد، براستی که روزگار به (آوردن) مانند او عقیم باشد
**
بیت عربی که زنده‌یاد امیری فیروزکوهی بکار برده است، در اصل از “حبيب بن أوس بن حارث طائی”، مشهور به ابوتمام (یا أبي تمّام)، شاعر نامدار عرب در قرن دوم و سوم هجری (روزگار خلافت خلفای عباسی) است و اصل آن چنین است:
هَيهاتَ لا يَأتي الزَمانُ بِمِثلِهِ
إِنَّ الزَمانَ بِمِثلِهِ لَبَخيلُ
هیهات (بس دور است)! روزگار (هرگز) به مانند او نیاورد!، براستی که روزگار در (آوردن) مانند او، بخیل است!
*نقاشی تزئینی صفحه نخست از شاگال