ماهور احمدی
ده روز پس از اینکه پدرم را در کنار مردم به خاک سپردم، پیامکی از عدل ایران برایم امد ، اول گمان کردم مربوط به انحصار وراثت است ، وارد سایت شدم به دستور مدعی‌العموم[بماند که هنوز نمیدانم مدعیِ کدام عموم؟ پرونده‌ای در رابطه با مراسم وداع با پدرم برایم تشکیل شد. تنها ده روز از رفتنش گذشته بود ، ده روز از سیاه ترین روز عمرم.نمی دانستم اتهامم چیست، چه کردم؟ جز اینکه فرزندی ام و وظیفه مادری ام در قبال پدرم را به کمال رسانده ام.پنج روز بعد از پیام اول ، پیام دوم امد ، احضاریه، تا پنج روز کاری به شعبه ۴ بازپرسی دادسرای فرهنگ و رسانه احضار شدم . باید تا شنبه به شعبه می رفتم .سه شنبه بود و در راه شمال ، مادرم را به سفر می بردم تا بعد از چند سال هولناک و چند ماه ترسناک بادی به سرش بخورد و نفسی بکشد، پنج روز کاری یعنی شنبه باید تهران می بودم، قرار بود ده روز شمال بمانیم .
تصمیم گرفته بودم از خانواده ام هیچ کس نفهمد،بسشان بود ، از اسفند ۹۸ پشت هم غم و مصیبت به سرشان امده بود ، نمی خواستم من هم باری شوم بر همه ی نگرانی ها. با امیر ریسیان صحبت کردم و گفت اگر کفالت بخواهند جواز خودش را می گذارد اما اگر وثیقه بخواهند باید پیدا کنم ، فیش حقوق ، سند خانه یا مغازه. دست من از هر وثیقه ای خالی خالی تنها فیش حقوق پدرم به کار می امد که آن هم در جریان انحصار وراثت بود ، (دارو ندار مالی اش حقوقی به مبلغ ماهیانه ۸ میلیون تومان بود که چهار ماه انحصار وراثت برای ۸ میلیون طول کشید)، به دوستی زنگ زدم که از متولیان فرهنگ و گفت سند کتاب فروشی اش را برایم می گذارد. حالا مانده بود بهانه ای برای برگشتن به تهران، زودتر از بقیه اعضا خانواده . بیمه و صندوق هنر را بهانه کردم و با ماشین در بستی به سمت تهران حرکت کردم. تنها کسی که از خانواده ام می دانست خاله ام و دختر عمویم بود ، کسانی که فکر می کردم قوی هستند ، بماند که روز موعود بر هر دو انها چه گذشت ، هیچ کدام از ما دلیل این احضار را نمی فهمیدیم .یکی از کسانی که از لحظه اول کنارم بود مجتبی میرطهماسب بود . صبح روز شنبه با مجتبی و کاوه و امیر به شعبه مربوط رفتیم ، پدرم برای کسی که مرا بازپرسی کرد ناشناس بود نمی دانست من دختر چه کسی هستم ، گفتم من دختر مردی هستم که جای ده نفر بی منت در این مملکت کار کرد اولین جمله این بود : چرا زیر تابوت پدرت را گرفتی ؟ چرا نباید می گرفتم؟ مگر حرام است؟ شما بچه دارید؟ اگر روزی بچه تان بمیرد زیر تابوتش را نمی گیرید؟ پسرکم مرد چه کسی باید زیر تابوتش را می گرفت؟دو اتهام دیگر هم داشتم . یکی اتهامم تشویق به فساد بود و ان یکی در معابر و اماکن عمومی بدون حجاب حاضر شده ام! همان روز با قرار کفالت آزاد شدم یعنی اگر کفیل نداشتم باید بازداشت می شدم!
چند روز بعد بر اساس توضیحاتی که دادم و دفاعیاتی که ارائه شد برای بازپرس محرز شد که من در حال سوگواری و خاکسپاری مشغول هر کاری بوده باشم مشغول به تشویق به فساد نبودم!
نتیجه این شد که این اتهام از پرونده حذف شد و پرونده با اتهام «حضور زنان در معابر و انظار عمومی بدون رعایت حجاب شرعی» به شعبه ۱۰۹۹ دادگاه کیفری ۲ تهران فرستاده شد. بماند که دیگر با سرعت و پشت هم از عدل ایران پیام نمی آمد ، شش ماه بعد از روز بازپرسی یعنی دی ماه جلسه دادگاه برگزار شد و بدون توجه به دفاعیات من، به ده روز حبس تعزیری محکوم شدم که بر اساس نظر دادگاه تبدیل شد به ۱/۵۰۰ تومان جزای نقدی.جالب این است که حکم قطعی بود و اجازه تجدیدنظرخواهی و اعتراض به آن را هم نداشتم.
روزی که اخرین مهلت پرداخت جریمه برای سوگواری پدرم بود ، برای یکی از موکلین امیر مشکلی پیش امد ، و نشد جریمه را به موقع پرداخت کنیم ، حساب های بانکی ام و خط موبایلم توقیف شد ، توقیف اموال برای عدم پرداخت ۱/۵۰۰ جریمه برای سوگواری پدرم، خشمی دیگر نداشتم ، برایم خنده دار بود . دست آخر هم در اجرای احکام این مبلغ را پرداخت کردم و پرونده مختومه شد.
روز جهانی زن ، بر تمام زنان ازاد و ازادی خواه وطنم، زنان قدرتمند که با عشق و امید ادامه دادند ، بر تمام زنان و دختران و مادرانی که حقی در حمل تابوت مردانشان نداشتند ، بر تمام مادرانی که محروم از دیدن فرزند خرد سالشان شدند ، بر تمام زنانی که ماه ها و سالها دنبال حقوق اولیه شان بودند مبارک.