انجمن ایران‌شناسی فرانسه در تهران تعطیل شد

۳۵ کاریکاتور برگزیده از بین سیصد کاریکاتوری انتحاب شدند که از کشورهای مختلف دنیا در این مسابقه شرکت کردند که جایزه و رده‌بندی نداشت.

شارلی ابدو در انتشار این شماره با کاریکاتورهای برگزیده چنین نوشت: «این راهی است برای نشان دادن حمایت‌مان از مردان و زنان ایرانی که از آزادی‌های خود در مقابل یک حاکمیت مذهبی دفاع می‌کنند که از سال ۱۹۷۹ آنها را سرکوب کرده است.»

«این همچنین راهی است برای یادآوری دلایلی که کاریکاتوریست‌ها و سردبیرهای شارلی هشت سال پیش ترور شدند که متاسفانه همچنان مصداق دارد. آنها که از تن دادن به احکام مذهبی سر باز بزنند، با این خطر مواجهند که بهایش را با جانشان بپردازند.»

این شماره دو روز پیش از سالگرد حمله به دفتر این نشریه منتشر شد. هشت سال قبل، دو برادر با فریاد الله اکبر به دفتر این نشریه در پاریس حمله کردند و ۱۲ نفر را کشتند و یازده نفر را زخمی کردند. هشت کشته و دو زخمی کاریکاتوریست‌ها و نویسندگان شارلی ابدو بودند. سعید و شریف کواچی دو روز بعد در تعقیب پلیس کشته شدند.

حمله به شارلی ابدو باعث چند روز تظاهرات بزرگ در شهرهای فرانسه و بسیاری کشورهای دیگر شد و شعار معروف «من هم شارلی ابدو هستم»، هفت روز بعد از آن حمله، روی جلد شماره جدید نقش بست که کار کاریکاتوریست‌ها و نویسندگانی بود که زنده و سالم بودند.

ویژه‌نامه

در شماره ویژه شارلی ابدو جز کاریکاتورها، مطالبی هم از جنبه‌های گوناگون با محوریت ایران و اعتراض‌های کنونی منتشر شده است.

یکی از آنها «نویسنده بودن در ایران» نام دارد که به موضوع فشار بر نویسندگان در ایران پرداخته و اینکه از شروع اعتراض‌های کنونی «بیش از سی نویسنده و شاعر» بازداشت شده‌اند. در این مطلب آمده:

«یادآوری می‌کنم که رئیس‌جمهور فعلی، ابراهیم رئیسی یکی از قضاتی بود که حکم قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۱۹۸۸ را داد و در ژوئن ۲۰۲۲ در دادگاهی در استکهلم “جنایتکار جنگی” شناخته شد.»

در مطلبی دیگر به تاریخ معتزله پرداخته شده و از عبدالکریم سروش به عنوان یک «نومعتزله» نام برده شده که آثارش به فرانسه منتشر نشده است.

در مطلبی دیگر با عنوان «آیا انقلاب ایران در خاورمیانه الهام‌بخش بوده» آمده است:

«ما تاکنون اعتراض برای حقوق زنان را در کشورهای عربی ندیده‌ایم. چطور می‌توان این را توضیح داد؟ ذهنیت مردسالار یکی از دلایل است، این حقوق در اولویت نیستند و این کشورهای عربی نمی‌توانند زنان ایران را مثال انقلاب بدانند. فقط چند گروه فمینیست در شبکه‌های اجتماعی عربی از آنها حمایت می‌کنند.»

در این مطلب همچنین آمده که دنیای تسنن نیز توجهی به آنچه در جهان تشییع می‌گذرد نشان نمی‌دهد.

در مطلبی دیگر از کسانی بشدت انتقاد شده است که اسلام سیاسی را «بهترین متحد در مبارزه با سرمایه‌داری جهانی» می‌دانند و همچنین از سیاستمداران و فعالان، بخصوص در جناح چپ سیاسی، که «درد و رنج مردم ایران» چندان توجهشان را جلب نمی‌کند و از «خیزش» حمایت نمی‌کنند.

یادداشتی دیگر با عنوان «با سلمان رشدی» به این پرداخته که تقریبا چهل روز دیگر «فتوای خمینی برای نویسنده آیات شیطانی ۳۴ ساله می‌شود» و حمله با چاقو به سلمان رشدی در مرداد ماه «به ما یادآوری کرد که این فقط موضوع یک سنت مذهبی بی‌معنی نیست بلکه یک واقعیت دردناک است.»

در این مطلب آمده پس از صدور فتوا، پلیس برای محافظت از سلمان رشدی از او خواست یک اسم مستعار انتخاب کند. او نام «عجیبِ معمولی» را انتخاب کرد اما پلیس آن را مناسب ندانست و سرانجام او نام جوزف آنتون را برگزید، جوزف برگرفته از نام جوزف کنراد و آنتون برگرفته از نام آنتون چخوف.

شارلی ابدو و «اسلام سیاسی و جهادی»

شارلی ابدو در سال ۲۰۰۶ شماره‌ای منتشر کرد با عنوان روی جلد «محمد مقهور بنیادگراها» و در آن کاریکاتورهایی از پیامبر اسلام منتشر کرد.

نتشار این کاریکاتورها واکنش بسیاری را در فرانسه و کشورهای دیگر برانگیخت. ژاک شیراک رئیس‌جمهور وقت فرانسه این اقدام «تحریک‌آمیز» را محکوم کرد و سردبیر آن به اتهام توهین نژادی به دادگاه رفت اما تبرئه شد.

شارلی ابدو در سال ۲۰۱۱ شماره ای دیگری منتشر کرد با کاریکاتوری از پیامبر اسلام و نام او را به عنوان سردبیر مهمان آورد. دفتر نشریه هدف کوکتل مولوتف قرار گرفت و وبسایتش هک شد اما کسی آسیب ندید.

انتشار یکی سری کاریکاتور دیگر از پیامبر اسلام در سال ۲۰۱۲ اعتراض‌های گسترد‌ه‌ای در کشورهای اسلامی ایجاد کرد.

پس از حمله خونین به دفتر نشریه در سال ۲۰۱۵، دو سال پیش هم این نشریه هدف قرار گرفت، چند هفته بعد از بازنشر همان کاریکاتورها یک مهاجم دو نفر را بیرون دفتر سابق نشریه به شدت زخمی کرد.

شارلی ابدو در شماره ایران خود نیز به فشار تهدیدهای کنونی و خطری که برایش وجود دارد اشاره کرده است.

منبع: ایران امروز