ناهید صمیمی
زبان فارسى در ٢٩ كشور جهان صحبت می‌شود که در ردیف ششم بعد از زبان اسپانيايى و قبل از زبان آلمانى است.
این رده‌بندی از نظر تعداد كشورهایی که در آنها فارسى صحبت می‌کنند، می‌باشد
زبان فارسى دومین زبان كلاسيک جهان بعد از زبان يونانى شناخته شده و همهٔ ويژگی‌هاى يک زبان كلاسيک را دارد.
زبان هاى لاتين و سانسكريت در رديف‌هاى سوم و چهارم قرار دارند.
زبان فارسى از نظر تنوع مَثَل (ضرب‌المثل) بین سه کشور اول دنیاست.
زبان فارسی از نظر دامنه و تنوع واژه‌ها يكى از پرمايه‌‌ترين و بزرگترين زبانهای دنیاست.
در كمتر زبانى فرهنگ لغاتى مثل لغت نامهٔ ١٨ جلدی دهخدا و يا فرهنگ معين در ۶ جلدديده می‌شود.
زبان فارسى توانايى ساختن ۲۲۵ ميليون واژه را داره كه در ميان زبان‌هاى گيتى بى همتاست.
زبان فارسی یازدهمین زبان پرکاربرد در محتوای وب و اینترنت است.
زبان فارسى از لحاظ قدمت، يک سده از لاتين و دوازده سده از انگليسى جلوتر است.
از ده شاعر برتر جهان پنج نفر از آنها فارسی زبانند.
آخرین نکته هم اینکه زبان فارسی تنها زبانی هست که میشه ۱۹ تا فعل رو کنار هم گفت و جملهٔ معنی‌دار داشته باشیم.
مثلا: داشتم می‌رفتم دیدم گرفته نشسته گفتم بذار بپرسم ببینم میاد نمیاد دیدم می‌گه نمی‌خوام بیام می‌خوام برم بگیرم بخوابم
کسی این را بخواد ترجمه کنه رباط صلیبی مغزش پاره می‌شود .
قدر زبان فارسی را با درست فارسی صحبت كردن و یاد دادن درست به بچه‌هامون و املای صحیح لغات بدونيم و آن را گرامی بداريم.
جالب است بدانید در زبان فارسی “جدایی جنسی” وجود ندارد.
مثلاً ضمیر سوم شخص خلاف زبانهای لاتین و عربی “او” شامل زن و مرد می‌شود.
در زبان فارسی، عکس زبانهای لاتین و اروپایی اگر جایی تأکید بر جنسیت باشد، اولویت با زنان است.
ما می‌گوییم:
زن و شوهر
به جای:
husband and wife
ما می‌گوییم:
خواهر و برادر
به جای:
brother and sister
ما می‌گوییم:
زن و مرد
به جای:
men an women
حتی ما می‌گوییم:
زن و شوهر
یعنی مرد در ارتباط با همسر هویت “شوهر” پیدا می‌کند. ولی هویت “زن” دست نمی‌خورد
به جای اینکه بگوییم:
man and wife
ما نمی‌گوییم: mankind،
می گوییم: بشریت
ما هرگز در تاریخ و ادبیات مان به جنسیت اهمیت نداده‌ایم.
اگر جایی لازم شده، زنان را در اولویت قرار داده‌ایم.
حتی در زبان فارسی، “زن” یک واژه و مفهوم مستقل هست
نه مثل wo/man زائده‌ای کنار مرد
و اگر بدون تعصب و غرور ملی نیک بنگریم، در اکثر اقوام ایرانی، زن و مرد دوشادوش هم کار می‌کنند و نسبت به دیگری برتری ندارند.
در شاهنامه حکیم فردوسی نیز در بسیاری از ابیات استاد طوس، زنان را اکرام و تمجید کرده است و شاید به همین دلیل است که ما وطن را مادر (زن) و نام دخترانمان را (ایران) می‌گذاریم.
فرهنگ و تمدن و انسانیت به این می‌گویند…
