فرین عاصمی
آیلار حقی، چهار سال بود که در رشته پزشکی در دانشگاه تبریز تحصیل می‌کرد. کلاس رقص آذری می‌رفت و به خوبی می‌رقصید. شناگر هم بود. و البته معترض به وضعیت موجود.
او از جمله جانباختگان اعتراض‌های ایران است که حکومت اصرار دارد در کشتنش نقشی نداشته، اما اطرافیانش می‌گویند شواهد کافی وجود دارد که نشان می‌دهد، او توسط ماموران کشته شده است.
به گفته نزدیکان آیلار، او از ابتدای «جنبش زن، زندگی، آزادی» در اعتراض‌های تبریز شرکت می‌کرد.
طاهره سجادی – مریم فومنی
طاهره سجادی، کنشگر حقوق زنان افغانستانی، در ایران به دنیا آمده، در ۱۱ سالگی به افغانستان رفته، و پس از روی کار آمدن طالبان در سال ۱۴۰۰ مقیم سوئد شده است. او در افغانستان در رشته‌ی جامعه‌شناسی تحصیل کرده، مدتی به‌عنوان معلم و کارمند اجتماعی کار کرده و هفت سال به صورت داوطلبانه در «انجمن برابری اجتماعی زنان» در افغانستان فعالیت کرده است. با او درباره‌ی تجربه‌ی زندگی‌اش به‌عنوان یک زن در ایران و افغانستان گفتگو کرده‌ایم
شیما سیلاوی
توجه به شکل‌های مختلف تبعیض و درهم‌تنیدگی آنها و شنیده‌شدن صدای اقلیت‌های به‌حاشیه‌رانده‌شده از مهم‌ترین دستاوردهای خیزش «زن، زندگی، آزادی» بوده است. برای آگاهی بیشتر از گروه‌هایی که در زندگی روزمره با لایه‌های متقاطع نابرابری مواجهند به سراغ تعدادی از اعضای گروه‌های اتنیکی، جنسیتی و اجتماعی-سیاسیِ گوناگون رفته‌ایم و درباره‌ی زندگی روزمره و تجربه‌های شخصیِ آنها گفت‌وگو کرده‌ایم.
مریم مفتاحی
به نام زن و به نام زن زندگی آزادی یادی کنیم از زنی پیشرو:
منیر وکیلی متولد ۱۳۰۲ و خواننده سوپرانو ایرانی بود. او اولین خواننده ایرانی است که آهنگ‌های محلی ایرانی را در ایران و صحنه موسیقی بین‌المللی رواج داد.
منیر در خانواده‌ای از علاقه‌مندان به هنر و موسیقی در تبریز متولد شد. پدرش علاقه او را به اپرا تشویق و از تصمیم او برای تحصیل در خارج حمایت کرد. منیر صدا و تئاتر را در کنسرواتوار ملی سوپریور موسیقی و دانس پاریس خواند و آموزش کارگردانی اپرا را در کنسرواتوار موسیقی نیوانگلند در ماساچوست بوستون ادامه داد.
مینا عبدی
“یک مرد “داستان واقعی زندگی آلساندرو پاناگولیس، مبارز سیاسی است که پس از ترور نافرجام پاپادوپولس دیکتاتور یونانی به مرگ محکوم میشود؛ اما اعتراضات سراسری به تغییر حکم او به حبس ابد میانجامد. اوریانا فالاچی خبرنگار ایتالیایی و نویسندۀ کتاب، در مصاحبه ای پاناگولیس را ملاقات میکند، پس از این ملاقات، آن دو دلباختۀ هم می‌شوند و این عشق تا مرگ پاناگولیس ادامه می‌یابد. داستان از مراسم تشییع جنازۀ پاناگولیس با حضور گستردۀ مردمی آغاز میشود که پیش از آن او را ترک کرده بودند.
لحن کتاب مانند دیگر آثار فالاچی ساده
زیبا و شجاع- یلدا معیری، چهره ی روز است .این عکاس خبری نامداردر تهران با انتشار این عکس از یک زن بدون حجاب اجباری در اتوبوس شهری در اینستا گرامی می نویسد:”این عکس را دیروز از این خانم در اتوبوس گرفتم. از دور دیدمش که داشت می‌دوید تا سوار شود. از همان لحظه مجذوب زیبایی و سادگیش شدم. مجذوب جسارت و شجاعتش شدم.
بهش گفتم میشه ازتون عکس بگیرم؟
گفت چرا؟؟!
گفتم چون خیلی زیبایید
ولی توی دلم گفتم: چون خیلی شجاعید، چون خیلی ساده‌اید! چون خود خودتونید.”
عکس نخست، تصویر یلدا معیریان است . عکس دوم، عکسی است که یلدا در باره اش نوشته و بعد، عکس های دیگری که این عکاس هنرمند به ثبت تاریخ داده است.
از آغاز خیزش ۱۴۰۱ در ایران که با قتل حکومتی مهسا ، ژینا، امینی بالا گرفت، صدها نفر کشته و هزاران هزار نفر بازداشت شده اند؛خیزشی که این بار با اعتراضات پیشین یک تفاوت
مینو مجیدی، ۲۹ شهریور مینو ۶۲ ساله از کرمانشاه. ، دو دختر دارد. تنها چند روز از کشته شدن مهسا امینی گذشته. مینو برای دختر‌هایش، برای جوانی از دست رفته‌ی خودش به خیابان
سارینا اسماعیل‌زاده، اول مهر
فیلم‌های سارینا توی کانال تلگرامش را دیده‌ایم. فیلمی که آواز می‌خواند.فیلمی که پیتزا درست می کند. سارینای نوجوان سارینا مگر از زندگی چه می‌خواست؟
پارمیس هم‌نوا، ۳ آبان ۱۴۰۱ پارمیس عکس خمینی را از کتاب درسی‌اش پاره کرده بود. ماموران رژیم وقتی به مدرسه رفتند، همه را تفتیش کردند سند این “جنابت” را یافتند. با باتوم به
حکم یک زن که با اتهام «قتل عمد» مادرشوهر خود به قصاص نفس (اعدام) محکوم شده بود، در زندان مرکزی مشهد (وکیل آباد) به اجرا درآمد. محبوبه روشندل دوازدهمین زنی است که در سال
گزارش جدید کمپین حقوق بشر در ایران و شبکه حقوق بشر کردستان با عنوان «جوانرود؛ آتش جنگ حاکمیت بر دست‌های خالی و سنگرهای خشم مردم» در آستانه سالگرد
علی میر سپاسی
جنبش های اجتماعی برای کسب مقبولیت و اعتماد نزد جامعه باید دو تصویر در ظاهر متناقض از خود در معرض قضاوت عموم قرار دهند؛ یعنی هم باید ثابت کنند که آغازی نو و امیدی تازه را نوید میدهند و هم درعین حال باید نشان دهند برآیند آرمانها، تاریخ و فرهنگ، و فضیلت های گذشته ی آن مرز و بوم اند. شاید سرخوردگی عمیق بخش های وسیعی از مردم یران از حکومت جمهوری اسالمی و این حقیقت تلخ که چهار دهه بعد از انقلاب سال ۵۷ روزگار ایرانیان همچنان در سختی می گذرد سبب شده باشد …
محمدرفیع محمودیان
از شعار »زن، زندگی، آزادی« که در پربسامدی و تازگی معرف جنبش اعتراضی اخیر سال ۱۴۰۱ شده است چه میتوان فهمید؟ شعار کوتاه است.
به سه عنصر یا پدیده ِ ی متفاوت مجزا از یکدیگر اشاره دارد. چون فعل ندارد نمی توان گفت که خواستی و انتظاری را طرح یا اعلام می کند. بیشتر انگار به دنبال برانگیختن توجه به نکته هایی، پدیده هایی، واقعیت هایی، ارزش هایی است. بااین همه میتوان احساس کرد که واژه ها در پی یکدیگر ضربآهنگی موسیقیایی برای برانگیختن شو مبارزه ایجاد می کنند،…
سعید پیوندی
سپهراندیشه: آیا خیزش انقلابی جوانان به ویژه زنان و به گفته ی رسانه ها دهه ی هشتادی ها رخدادی نامنتظره بود؟ آیا ما با نسلی بسیار متفاوت در مقایسه با نسل های گذشته روبه رو هستیم؟
سعید پیوندی: خیزش اعتراضی که از اواخر شهریور ماه ۱۴۰۱ آغاز شد غیرمنتظره نبود چرا که همه می دانستند که ایران جامعه ای بسیار سرخورده، ناراضی و حتا خشمگین دارد و هر آن ممکن است
دکتر جلال ایجادی
جنبش های برابری طلبانه زنان مجموعه ای از حرکت های اجتماعی و اندیشه های فلسفی است که با هدف تعریف و ترویج برابری (سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و حقوقی) بین زنان و مردان برای کسب حقوق واقعی در جامعه، مدنی و خصوصی، انجام می گیرد. هدف چنین جنبشی از بین بردن تبعیض ها علیه زنان و نابرابری های زنان و مردان در زمینه های مختلف است. این جنبش تا کنون شمار زیادی از تحلیل های جامعه شناختی و فلسفی ایجاد کرده است و پروژه آن مبارزه علیه فرهنگ مردسالاری، سنت های کهنه اجتماعی، ایدئولوژی های دینی و برابری حقوقی و واقعی می باشد.
ابوالفضل محققی
تا نگردی آشْنا زین پرده رَمزی نشنوی
گوشِ نامحرم نباشد جایِ پیغامِ سروش
در آستانه سالروز جنبش مهسا ایستاده ایم !با نامی که رمز شد و آغاز یک جنبش بزرگ آزادیخواهانه گردید .
رمزی که هنوز بتمامی باز نگردیده است !
چهره زیبائی که هنوز زیبائی زنانه آن بتمامی ترسیم نشده ونقش بی بدیل زن در این جنبش آزادی خواهانه و فمنیسم خوابیده در بطن آن! حمایت جامعه مرد سالار و جریان های سیاسی مدعی آزادی خواهی را همراه نداشته است .
چرا که درک عمیق و همراهی با این جنبش عمیقا زنانه ،اجتماعی و آزادی خواهانه از نظر من چیزی جز قبول نقش واقعی و تعین کننده زنان در این جنبش آزادیخواهانه ، وحدت در تکثر !دوری جستن از سکتاریسم گروهی ،قبول نسل جدید همان گونه که هست !نه آن گونه که ما میخواهیم باشد! هنوز صورت نگرفته است .