مرضیه نیلوفری
مهسا (ژینا) امینی، دختر کرد ۲۲ ساله ایرانی، زاده سقز بود. جان باختن او در بازداشت پلیس ایران، اعتراضاتی گسترده به پا کرد.
مهسا أميني (۳۰ شهريور ۱۳۷۹ – ۲۵ شهريور ۱۴۰۱)، کي اۊن ٚ أصلي نام ژينا أميني بۊ، ايته ايراني ۲۲ ساله کؤر بۊ کي ۲۲ شهريور ۱۴۰۱ مئن تئران ٚ ارشاد ٚ گشت اۊن-أ بيگيته ؤ مأمۊران ٚ ضربه ؤ
مهشید زمانی
مشکل از آنجایی شروع شد که عکس مهساو دیگر جاوید نامان و پوستر زن،زندگی،آزادی را با عکسها و پوسترهای تبلیغاتی برای این و آن شخصیت و حزب جایگزین کردیم. گرفتاری از وقتی آغاز شد که کوشیدیم چهره انقلابمان را
دنیا چهرازی
مانده‌ایم با حیرانی مضاعف بر آستانه‌ی درگاهی که دلمان می‌خواهد آخرین ایستگاهی باشد که لازم است برای رسیدن به دورانی تازه از آن گذر کنیم.
امان از آخرین‌هایی که هم‌پای تلخی و یأس‌اندود بودنشان، به‌یادماندنی و فاخرند.
هر روز با وجود سرگردانی‌های بی‌پایانمان تنها با یک باور نصفه و نیمه خودمان را قانع می‌کنیم؛ اینکه جهان در حال حرکت است و ما محکومیم به حرکت هم‌پای جهان.
اما جهان به کدام سمت در حال حرکت است که به هر طرف سر می‌چرخانی نمی‌‌توانی چشم‌انداز روشنی ببینی؟
این‌گونه معلوم است که تمایل فقط به رفتن است. از دورهای به دورهای دیگر. بدون چشم‌اندازی از ارتقا و بلوغ.
دوره‌هایی که از پی هم از چرخه‌ی
نمادها و میراث یک انقلاب- بعد از سالی، “مهسا- ژینا” اسم رمز است برای “جنبش”،”خیزش”،” قیام”، “انقلاب”و…” زن ، زندگی، زیبایی “اکنون تاریخ مکتوب و مصوری دارد از ترانه و سرود، کتاب و مقاله،شعر و شعار،کلیپ و ویدئو. و بیشمار عکس که شهروندان به ثبت رسانده‌اند. برخی ا زاین تصاویر هزاران بار در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشته شده و به نماد تبدیل شده اند.بعضی از آنها را مرور می‌کنیم.و گزینه ای از میراث “انقلاب مهسا” را برای کاربران”زن روز” فراهم آورده ایم.
شیدا محمدی
سال هزار وُ چهارصد بود شاید هم چهار صد وُ یک فرقی نمیکرد یک به یک هنگ میشدیم در خانه در خیابان
از آغازِ خیزش «زن، زندگی، آزادی» تا به امروز، بیش از ۵۰۰ آهنگ ساخته شده که سهم دانشجویان موسیقی از
در میانه قطعات موسیقی، منتخبی از اشعاری که طی سال گذشته در این برنامه خوانده شده، تقدیم میشود.
همانطور که می دانیم طی یکسالی که از قیام مهسا – ژینا می گذرد، آثار هنری متعدد و متنوعی از طراحی و عکس و نقاشی گرفته تا موسیقی تولید و منتشر گردیده، کانال تلگرامی
ابوالفضل قدیانی
در آستانه سالگرد جنبش اعتراضی – انقلابی و البته مسالمت آمیز و خشونت پرهیز زن، زندگی، آزادی هستیم. جنبشی پر برکت و تحول‌آفرین که با شهادت
داریوش معمار
غروب ۲۲ شهریور سال ۱۴۰۱ وقتی ایرانیان به روال معمول سال‌های اخیر، درگیر مشکلات اقتصادی عدیده بودند، گشت ارشاد دختری را دستگیر کرد که کشته شدن او در زمان بازداشت، نقشی تازه در تاریخ ایران رقم زد.
یوسف جاویدان
کمابیش از اوان دهه‌ی نود میلادی نیازهای گلوبالیسم و ارزش‌های پسامدرن دست در دست هم فضای فرهنگی نوینی را به وجود آوردند که شاخصه‌ی آن چندفرهنگ‌گرایی یا چندگانگی فرهنگی بود.(۱) این چرخش فرهنگی و اجتماعی فرصت مناسبی برای لابیگران فراهم آورد تا به راحتی سازش با دولت اسلامی را در رسانه‌های غربی توجیه کنند. در زیر این چتر حمایتی نیرومند کارگزاران نایاک و هم‌اندیشان سکولار آنان در اندیشکده‌ها با بهره‌گیری از رانت رسانه‌ای در شکل دادن به اندیشه‌ی همگانی در غرب نقش بارزی داشتند.
در این فضای جدید ‘پسااستعماری’ نمایندگان نایاک در تبلیغ‌های خود گاهی از این زاویه حرکت می‌کردند که دارند
ابوالفضل محققی
تا نگردی آشْنا زین پرده رَمزی نشنوی
گوشِ نامحرم نباشد جایِ پیغامِ سروش
در آستانه سالروز جنبش مهسا ایستاده ایم !با نامی که رمز شد و آغاز یک جنبش بزرگ آزادیخواهانه گردید .
رمزی که هنوز بتمامی باز نگردیده است !
چهره زیبائی که هنوز زیبائی زنانه آن بتمامی ترسیم نشده ونقش بی بدیل زن در این جنبش آزادی خواهانه و فمنیسم خوابیده در بطن آن! حمایت جامعه مرد سالار و جریان های سیاسی مدعی آزادی خواهی را همراه نداشته است .
چرا که درک عمیق و همراهی با این جنبش عمیقا زنانه ،اجتماعی و آزادی خواهانه از نظر من چیزی جز قبول نقش واقعی و تعین کننده زنان در این جنبش آزادیخواهانه ، وحدت در تکثر !دوری جستن از سکتاریسم گروهی ،قبول نسل جدید همان گونه که هست !نه آن گونه که ما میخواهیم باشد! هنوز صورت نگرفته است .