گزارش جدید کمپین حقوق بشر در ایران و شبکه حقوق بشر کردستان با عنوان «جوانرود؛ آتش جنگ حاکمیت بر دست‌های خالی و سنگرهای خشم مردم» در آستانه سالگرد

علی میر سپاسی

جنبش های اجتماعی برای کسب مقبولیت و اعتماد نزد جامعه باید دو تصویر در ظاهر متناقض از خود در معرض قضاوت عموم قرار دهند؛ یعنی هم باید ثابت کنند که آغازی نو و امیدی تازه را نوید میدهند و هم درعین حال باید نشان دهند برآیند آرمانها، تاریخ و فرهنگ، و فضیلت های گذشته ی آن مرز و بوم اند. شاید سرخوردگی عمیق بخش های وسیعی از مردم یران از حکومت جمهوری اسالمی و این حقیقت تلخ که چهار دهه بعد از انقلاب سال ۵۷ روزگار ایرانیان همچنان در سختی می گذرد سبب شده باشد …

محمدرفیع محمودیان

از شعار »زن، زندگی، آزادی« که در پربسامدی و تازگی معرف جنبش اعتراضی اخیر سال ۱۴۰۱ شده است چه میتوان فهمید؟ شعار کوتاه است.
به سه عنصر یا پدیده ِ ی متفاوت مجزا از یکدیگر اشاره دارد. چون فعل ندارد نمی توان گفت که خواستی و انتظاری را طرح یا اعلام می کند. بیشتر انگار به دنبال برانگیختن توجه به نکته هایی، پدیده هایی، واقعیت هایی، ارزش هایی است. بااین همه میتوان احساس کرد که واژه ها در پی یکدیگر ضربآهنگی موسیقیایی برای برانگیختن شو مبارزه ایجاد می کنند،…

سعید پیوندی

سپهراندیشه: آیا خیزش انقلابی جوانان به ویژه زنان و به گفته ی رسانه ها دهه ی هشتادی ها رخدادی نامنتظره بود؟ آیا ما با نسلی بسیار متفاوت در مقایسه با نسل های گذشته روبه رو هستیم؟

سعید پیوندی: خیزش اعتراضی که از اواخر شهریور ماه ۱۴۰۱ آغاز شد غیرمنتظره نبود چرا که همه می دانستند که ایران جامعه ای بسیار سرخورده، ناراضی و حتا خشمگین دارد و هر آن ممکن است

دکتر جلال ایجادی

جنبش های برابری طلبانه زنان مجموعه ای از حرکت های اجتماعی و اندیشه های فلسفی است که با هدف تعریف و ترویج برابری (سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و حقوقی) بین زنان و مردان برای کسب حقوق واقعی در جامعه، مدنی و خصوصی، انجام می گیرد. هدف چنین جنبشی از بین بردن تبعیض ها علیه زنان و نابرابری های زنان و مردان در زمینه های مختلف است. این جنبش تا کنون شمار زیادی از تحلیل های جامعه شناختی و فلسفی ایجاد کرده است و پروژه آن مبارزه علیه فرهنگ مردسالاری، سنت های کهنه اجتماعی، ایدئولوژی های دینی و برابری حقوقی و واقعی می باشد.

فرین عاصمی

آیلار حقی، چهار سال بود که در رشته پزشکی در دانشگاه تبریز تحصیل می‌کرد. کلاس رقص آذری می‌رفت و به خوبی می‌رقصید. شناگر هم بود. و البته معترض به وضعیت موجود.

او از جمله جان‌باختگان اعتراض‌های ایران است که حکومت اصرار دارد در کشتنش نقشی نداشته، اما اطرافیانش می‌گویند شواهد کافی وجود دارد که نشان می‌دهد، او توسط ماموران کشته شده است.

به گفته نزدیکان آیلار، او از ابتدای «جنبش زن، زندگی، آزادی» در اعتراض‌های تبریز شرکت می‌کرد.

طاهره سجادی – مریم فومنی

طاهره سجادی، کنشگر حقوق زنان افغانستانی، در ایران به دنیا آمده، در ۱۱ سالگی به افغانستان رفته، و پس از روی کار آمدن طالبان در سال ۱۴۰۰ مقیم سوئد شده است. او در افغانستان در رشته‌ی جامعه‌شناسی تحصیل کرده‌، مدتی به‌عنوان معلم و کارمند اجتماعی کار کرده و هفت سال به صورت داوطلبانه در «انجمن برابری اجتماعی زنان» در افغانستان فعالیت کرده است. با او درباره‌ی تجربه‌ی زندگی‌اش به‌عنوان یک زن در ایران و افغانستان گفتگو کرده‌ایم

شیما سیلاوی

توجه به شکل‌های مختلف تبعیض و درهم‌تنیدگی آنها و شنیده‌شدن صدای اقلیت‌های به‌حاشیه‌رانده‌شده از مهم‌ترین دستاوردهای خیزش «زن، زندگی، آزادی» بوده است. برای آگاهی بیشتر از گروه‌هایی که در زندگی روزمره‌ با لایه‌های متقاطع نابرابری مواجهند به سراغ تعدادی از اعضای گروه‌های اتنیکی، جنسیتی و اجتماعی-سیاسیِ گوناگون رفته‌ایم و درباره‌ی زندگی روزمره و تجربه‌های شخصیِ آنها گفت‌وگو کرده‌ایم.

مریم مفتاحی

به نام زن و به نام زن زندگی آزادی یادی کنیم از زنی پیشرو:

منیر وکیلی متولد ۱۳۰۲ و خواننده سوپرانو ایرانی بود. او اولین خواننده ایرانی است که آهنگ‌های محلی ایرانی را در ایران و صحنه موسیقی بین‌المللی رواج داد.

منیر در خانواده‌ای از علاقه‌مندان به هنر و موسیقی در تبریز متولد شد. پدرش علاقه او را به اپرا تشویق و از تصمیم او برای تحصیل در خارج حمایت کرد. منیر صدا و تئاتر را در کنسرواتوار ملی سوپریور موسیقی و دانس پاریس خواند و آموزش کارگردانی اپرا را در کنسرواتوار موسیقی نیوانگلند در ماساچوست بوستون ادامه داد.

مینا عبدی

“یک مرد “داستان واقعی زندگی آلساندرو پاناگولیس، مبارز سیاسی است که پس از ترور نافرجام پاپادوپولس دیکتاتور یونانی به مرگ محکوم می­شود؛ اما اعتراضات سراسری به تغییر حکم او به حبس ابد می­انجامد. اوریانا فالاچی خبرنگار ایتالیایی و نویسندۀ کتاب، در مصاحبه ‎ای پاناگولیس را ملاقات می­کند، پس از این ملاقات، آن دو دلباختۀ هم می‌­شوند و این عشق تا مرگ پاناگولیس ادامه می­‌یابد. داستان از مراسم تشییع جنازۀ پاناگولیس با حضور گستردۀ مردمی آغاز می­شود که پیش از آن او را ترک کرده بودند.

لحن کتاب مانند دیگر آثار فالاچی ساده