تراپیستم، خانم دکتر محسنی فر، امروز در جواب غرغر من درباره رویکرد پرشور آدمها به صفحات زرد و آدمهای زرد و عالمان بی عمل گفت: “جهان ما اصولا بر پایه خرد نمیچرخه.” نوشتمش که

من تا ابد خودم را مدیون این دو زن، بی بی استرآبادی و توبا آزموده می دانم. #بی_بی_استرآبادی بنیانگذار نخستین مدرسه دخترانه ایران یعنی مدرسه دوشیزگان است. بر سر این مدرسه بلواها به پا

رعنا سلیمانی

امسال روز جهانی زن برای ما زنان ایرانی رنگ و بویی دگر دارد زیرا که آوازه  شجاعت زنان ایران  درهمه جهان درخشان و پر تلألو شده است.

زنان ایران با رشادت و ایستادگی  آزادی‌خواهانه شان علیه استبداد و نابرابری و همچنین مبارزه  پیوسته  خود برای رهایی از فرهنگ مردسالاری و خشونت سیستماتیک رژیم فاشیست اسلامی و  پایان دادن به بردگی جنسی، بدل به  نمادی از شجاعت و دلاوری  شده اند.

م. روغنی رهبری زنان به‌ویژه دختران دانشجو و دانش‌آموز در جنبش زن زندگی آزادی، شعار محوری “مرگ بر خامنه‌ای” که در تمام اعتراضات شهرهای مختلف کشور شنیده شد، آتش زدن عکس‌های خامنه‌ای و خمینی

سعید گنجی زاده در آغاز قرن بیستم ایران با ده میلیون جمعیت، کشوری با مردمانی فقیر، ماتم زده و‌ امید به زندگی (life expectancy )۳۰ سال، IMR مرگ‌ حدود ۵۰۰ در ۱۰۰۰ کودک زیر

فرامرز حیدریان   (…. امّا انسان نمی‌‌خواهد که از بیخ و بُن، ریشه کن شود. نمی‌‌خواهد که فقط به کنشگری ناب تبدیل شود؛ بلکه دوست دارد فردیّتی خاصّ بماند؛ حتّا برغم اینکه می‌داند فردیّت،

هشت مارس، روز جهانی زن نه “روز مادر” است و نه “روز عشاق”   یکی از راه‌های انکار یک جنبش سیاسی فروکاستن آن به یک امر شخصی، به یک موضوع خصوصی است. در شان

اردشیر لطفعلیان   جدال اندیشه با چماق داستانی قدیمی ست، داستانی به کهنگی قدمت حضور انسان بر روی این کرۀ خاکی. انسان موجودی با قابلیت برای اندیشه وری زاده شد، هر چند که در

قربان عباسی کتاب «مراقبت و تنبیه، تولد زندان» میشل فوکو، با توصیف صحنه‌ای هولناک از جریان اعدام یک محکوم بخت برگشته در شهر پاریس آغاز می‌شود. سال هزار و هفتصد و پنجاه و هفت

آریانا باندی (انگلیسی: Ariana Bundy) سرآشپز، نویسنده و ستاره تلویزیونی ایرانی-آمریکایی است. وی پس از تولد در «رشت» ایران بهمراه خانواده خود در بحبوحه انقلاب ۱۳۵۷ این کشور را ترک کردند. وی بیشتر بخاطر حضور